Çocukken duygusal veya fiziksel olarak ihmal edildiyseniz, hayatınız iyileşmek için zor bir yolculuk gibi gelebilir. İhmal, özellikle duygusal ihmal, iyileşmesi zor bir şey olabilir.
İhmal edilen çocuklar genellikle o sırada ihmal edildiklerinin farkına varmazlar, acıyı ve yalnızlığı içselleştirip bunun kendi suçları olduğunu düşünebilirler.
İhtiyaçlarını karşılamaya çalışırlarsa genellikle "çok hassas" veya "bencil" oldukları söylenir.
Az empati kuran ebeveynler çocuklarını çoğu zaman ihmal eder ve bunun farkına bile varmazlar; buna aldırış etmeyen ebeveynler de vardır. Her iki durumda da çocuk, kendi özdeğerini ve değerini merak ederek büyür.
İstismar ve ihmal gibi travmatik deneyimler çocukların beyin gelişimini olumsuz etkiler. Çocuk olgunlaştıkça gelişen beyin, çocuğun çevresine tepki olarak değişir.
Beyin gelişimi ve krizdeki çocuklar konusunda bir otorite olan Bruce Perry, bu alanda öncü araştırmalar yaptı. Araştırmaları, bir çocuğun beyninin, tıpkı fiziksel gelişimin diğer yönleri gibi, sırayla geliştiğini gösteriyor. Perry, bir bebeğin veya küçük bir çocuğun hassas beyninin şekillendirilebilir olduğunu söylüyor.
"Güçlü deneyimler bir yetişkinin beyninin işleyişini değiştirir ama çocuklar için, özellikle de küçük çocuklar için, travmatik olaylar onun çerçevesini değiştirebilir. Çalışmalar ve klinik deneyimler, çocuklukta istismar ve ihmalin çocuğun duygusal gelişimini etkileyebileceğini de göstermektedir."
Çocuklukta duygusal bağlanma eksikliği varsa, bu daha sonraki yaşamdaki ilişkileri de etkiler ve başkalarına güvenmeyi zorlaştırabilir. Korku genellikle nedenini anlamadan ifade edilir ve hissedilir.
Küçük çocukların doğal olarak oyunbaz ve meraklı bir ruhları vardır. Bazen masum bir şekilde etraflarındaki dünyayı keşfetmelerini izlemek eğlencelidir. Ancak çocuklara gerektiği gibi bakılmaz, onaylanmaz, değer verilmez ve sevilmezlerse, bu ruh ezilebilir ve zarar görebilir.
Çoğu zaman, ihmalkar olan ebeveynler, çocuk sevgilerini ve onaylarını almaya çalıştığında utanç ve aşağılamayı da kullanırlar. Çocuk sonunda denemekten vazgeçebilir ve ardından gelen yalnızlıkla baş etmek aslında utanç, aşağılanma veya ihmal edilmekten daha kolay olabilir.
"Her şeyden önce, eğer ebeveynler çocuklara saygı duysalar ve çocuklar aşağılanmaya maruz kalmadan büyüselerdi, dünyanın nasıl bir yer olacağını henüz bilmiyoruz ”
- Alice Miller
Hepimiz çocukların toplum içinde kötü muameleye maruz kaldığını görme deneyimine sahibiz. Müdahale etmek ve korumak istemeden izlemek zor.
Ama şimdi sosyal medya ve internet erişimiyle, kesinlikle çocukların halkın gözünde daha fazla utandırıldığını görüyoruz. Çocuklara kötü davranan Facebook, YouTube ve diğer sosyal medya görüntüleri çok sık görülüyor.
Otoriter ebeveynliği kullanmak ve çocukları boyun eğdirmek ebeveynlik yapmanın en kolay yolu olabilir ama aynı zamanda en zarar vericisidir. Bir çocuğun ihtiyaçlarını göz ardı etmek veya ihmal etmek, birçok belirtiye ve nihayetinde hayatının geri kalanını etkileyebilecek zihinsel sağlık sorunlarına neden olabilir.
Örneğin, bir çocuk, kendisine hiç öğretilmemişse, nasıl empati kuracağını ve anlayacağını bilerek nasıl büyüyebilir? Çocuklar sevilir ve iyi davranılırsa, başkalarını incitmek isteyerek büyümezler; başkalarına yardım etmeyi, onlara saygı duymayı isteyerek ve empati kurabilme becerisiyle büyürler.
İhmal edilmiş bir yetişkinseniz, lütfen gerçek benlik ve değerlilik duygunuzu bulabileceğinizi bilin. Size kötü davranan yaralı ebeveynlerden öğüt almak zorunda değilsiniz. Kendinizi tanımlayabilir, kendi çocuklarınızla farklı bir yaşam ve ebeveynlik tarzı yaşayabilir ve model olabilirsiniz.
Bu, kişisel travmanız üzerinde çalışmak ve onu işleme koymakla başlar. Yalnız yürümeyin; gerektiğinde yardım alın ve acıyı hafife almayın. Duygularınızı tartışmanın çok bencilce olduğunu düşünebilirsiniz, ancak bunlar uzun vadede sizi yakalayacaktır.
Birisi size gerçekten inandığında, ihtiyaçlarınızı ve duygularınızı onayladığında nasıl bir his olduğunu düşünmek için bir dakikanızı ayırın. Empati vermek ve almak için en büyük hediyedir.
Comments